Askefast i Sør-Afrika 2010
Eg har vore på tur på Kapphalvøya i dag (22.04.2010) og har opplevd utruleg mykje. Det blei ein enda betre dag enn eg hadde tenkt på forhånd. Skal prøva å skildra nokre av opplevingane her.
Høgdepunktet var den råe naturen ved Cape Point og Kapp det gode håp, men det var også ei stor oppleving med det spesielle dyrelivet i nasjonalparken (Table Mountain National Park). Me såg store dyr som bavianar, bontebukk (ein utryddingstrua antilopeart) og struts på nært hald og dessutan ein flokk med svære eland-antilopar på avstand. Elles såg me smådyr som fjellgrevling og ein spesiell stripete museart. Bavianane tok førsteprisen. Det skal eg koma tilbake til.
Cape Point og Kapp det gode håp
Cape Point blir rekna som staden der Atlantarhavet og det indiske havet møter kvarandre, sjølv om det reint geografiske punktet ligg litt lenger aust. Her på sørspissen av Kapphalvøya er det rikeleg med ville klipper og skummande hav. Eg var så heldig å få oppleva dette i varmt (26 gr.) og klart ver og hadde ein fantastisk sikt utover havet. Sjølvsagt blåste det kraftig, men det er som det skal vera ein slik stad. I tillegg til at me var heldige med veret, fekk me høyra at me var heldige sidan dei andre europearane som normalt ville vore her, nå ikkje var her (pga askeskyen og konsekvensane av den).
Cape Point er den austlege klippa, med fyrtårn, og Kapp det gode håp er den vestlege klippa. Dei to klippene ligg heilt sør på Kapphalvøya eit par km frå kvarandre, og heile området blir ofte kalla Kapp det gode håp. Staden har alltid, heilt sidan oppdagingsreisene på slutten av 1400-talet, hatt stor symbolverdi.
Vandring over til Kapp det gode håp
Nesten heile gruppa vår, som altså sit askefast og ventar på billettar heim, var med på turen i dag. Nokre av oss gjekk etter lunch ved Cape Point stien vidare til Kapp det gode håp for å få mest mogleg naturopplevingar ut av dagen. Alternativet var å bli køyrt rundt med buss. Det var ein frisk og herleg tur! Me var tre som gjekk saman, og her var me rett og slett aleine med naturkreftene. Me møtte ikkje nokon andre. Stien gjekk høgt opp over havet og me passerte Cape Maclear og Diazstranda. Me såg ned på skarvekoloniar og annan sjøfugl. Til slutt gjekk me bakkane opp til toppen av Kapp det gode håp.
Ytterst på klippen, eit par hundre meter (?) over det skummande havet, kom forslaget; nå passar det godt å be! Me var overvelda av skaparverket og fulle av inntrykk frå vekene i Sør-Afrika. Desse inntrykka har sjølvsagt ofte prega bønene våre desse vekene, men ingen ting var meir naturleg enn også å gje høglydt uttrykk for dette på denne spesielle staden. Me bad for Sør-Afrika og alle utfordringane landet står overfor, for det afrikanske kontinentet, for kyrkjene her og for heimreisa vår (som framleis er heilt i det blå). Me takka for naturen og ikkje minst alt det dei afrikanske kristne har å læra oss om å vera ei misjonal kyrkje.
Bavianran
Men tilbake til bavianane ved Cape Point. Dei var kjappe, innpåslitne og ganske intelligente. Dessverre har dei endra livsstil pga omfattande foring frå turistar, slik at dei nå går relativt direkte til verks når dei vil ha mat. Mens me sat og spiste ved kafeen, kom ein flokk heilt innpå.
Ein av dei stakk inn i kafeen og forsynte seg raskt med eit par chipsposer frå hylla. Ein annan hoppa frå taket ned på eit restaurantbord og stakk av med litt av maten. Ein tredje tok maten ut av handa på ei kvinne. Alt dette skjedde sjølvsagt til stor jubel frå oss som var så heldige å vera vitne til ranet. Slike opptrinn er visstnok så vanlege at det nå går vaktar som prøver å halda bavianane borte frå folk. Desse vaktene gjorde det dei kunne (les: jaga dyra og kasta stein mot dei) for å få dei vekk.
Det gode håp
Turen til Kapp det gode håp og traktene rundt var ei stor oppleving på mange plan. Dagane våre her i Stellenbosch er også gode, på mange vis. Likevel er det slik at det gode håpet for oss som sit askefast her nede, akkurat nå dreier seg om å koma heim!
Sjå Anders Aschim si bokmelding Nordlys over Dødehavsrullene.
Arne Berge 